Onder de waterlijn van een internationaal consortium: het Iceberg-model in Athmos-praktijk

• De technologische partner lanceert zonder overleg een prototype op lokaal niveau, tot frustratie van de andere leden.

• Vergaderingen verzanden in discussies over tempo, bevoegdheid en terminologie.

• Eén van de belangenbehartigers dreigt zich terug te trekken wegens “gebrek aan inspraak”.

• De filantropische partner stelt vragen over impact, maar krijgt weinig respons.

• Externe communicatie loopt stroef: tegenstrijdige boodschappen over doel en doelgroep.

Athmos Pulse maakt culturele verschillen en sluimerende spanningen zichtbaar als feitelijke signalen.

Daardoor wordt duidelijk waar samenwerking stokt: niet door onwil, maar door uiteenlopende gewoontes, besluitlogica en verwachtingen.

• Elk overleg begint constructief, maar eindigt in onderhuidse frictie: mensen voelen zich onvoldoende begrepen en haken af.

• Vertegenwoordigers van gebruikersgroepen blokkeren stappen die niet 100% gedragen zijn.

• “We kunnen ons geen misstap veroorloven.” versus “We moeten tonen dat dit werkt, anders dreigen we financiering te verliezen.”

• De tech-partner heeft het over vertragende “politieke maneuvers”.

• Individuele motieven spelen mee: persoonlijke overtuigingen, ideologische voorkeuren, reputatiegevoeligheid.

• Besluiten worden formeel genomen, maar informeel in twijfel getrokken.

Athmos Atlas benoemt terugkerende reflexen — zoals nationale gevoeligheden of machtsverschillen — zonder te vervallen in stereotypering.

Zo krijgen teams taal om elkaar beter te begrijpen en worden verschillen omgezet in werkbare afspraken in plaats van bron van conflict.

• Er is geen gedeeld kader voor besluitvorming: sommige partners volgen interne hiërarchie, andere werken bottom-up.

• De rolverdeling is onduidelijk: wie beslist over inhoud, over timing, over middelen?

• KPI’s zijn verschillend: de tech-partner stuurt op snelheid en bereik, de filantropische partner op maatschappelijke impact, de belangenbehartigers op representativiteit.

• De consortiumleiding heeft geen mandaat om conflict aan te pakken.

Athmos Atlas herijkt overlegstructuren en besluitlogica zodat diversiteit in snelheid, hiërarchie en accountability hanteerbaar wordt.

Dit brengt helderheid in wie beslist, hoe afspraken gelden in verschillende culturen en hoe coördinatie sneller en consistenter kan verlopen.

• “Technologen begrijpen de mensen niet.”

• “De traagheid van politiek saboteert echte vooruitgang.”

• “Filantropen willen mooie rapporten, geen echte impact.”

• “Wij dragen het maatschappelijk belang — zij maken er business van.”

• “Als wij nu niet ingrijpen, is het straks te laat.”

• “Consensus is belangrijker dan snelheid.”

Atmos Compass maakt de impliciete overtuigingen zichtbaar die samenwerking blokkeren — van diepgewortelde nationale reflexen tot ingesleten ideeën over macht en invloed. Door die aannames bespreekbaar te maken, ontstaat een gedeelde taal en een nieuw narratief waarin verschillen niet langer wantrouwen voeden, maar samenhang en vertrouwen versterken. Zo krijgt een consortium niet alleen een strategisch plan, maar ook een geloofwaardig verhaal waar leiders en teams zich achter kunnen scharen.